Holowanie jachtu

‹ Poprzedni news

Pegazus 560 - test Top Fishera

Następny news ›

Sportowe osiągi plus luksus - Cobalt 323

Dodane dnia 11 Kwiecień 2016 r.

W życiu każdego żeglarza może przyjść taki moment, że będzie musiał być holowany lub holować kogoś. Nie mam tu oczywiście na myśli powrotu z udanej imprezy, lecz holowanie jachtu po wodzie przez inny jacht. Z niniejszego poradnika dowiesz się, jak to robić prawidłowo.

Być może na jeziorach jest już coraz mniej widoków, gdy jeden większy jacht z silnikiem ciągnie za sobą gęsiego stadko omeg. Któż dziś żegluje turystycznie omegami, któż nie ma przy jachcie silnika przyczepnego? Ba, coraz częściej montowane są nawet w mazurskich jednostkach silniki stacjonarne. Nic dziwnego, jachty się rozrastają wzdłuż, wzwyż i w masę. Pagajami to już coraz trudniej jest dosięgnąć wody, że o braku skuteczności czy umiejętności pagajowania nie wspomnę.

Przy jachtach o większej masie pojawia się temat nowego aspektu holowania. Dla silnika, lin i knag pokładowych było pestką, gdy się wzięło na hol kilka, ale lekkich łódek. I tak zdarzały się wypadki, gdy w pierwszej holowanej łodzi trzeszczały wręgi, a jej kadłub wydłużał się pod wpływem obciążenia. Nieraz też w pierwszej jednostce strzelały jak z procy knagi cumownicze. Pierwszy holowany szeregowo jacht poddany jest największym obciążeniom, najlepiej zaś ma ostatni. Dość podobnie jest z manewrowością – ostatniemu najłatwiej jest zachować sterowność. Na pierwszym spoczywa zaś rola „naciągacza”. Mam tu na myśli sytuację, gdy należy pokonać ostry zakręt zestawem holowanych jednostek. Naciąganie polega na narzucaniu rufy jachtu holującego oraz wyprowadzaniu na zewnętrzną łuku łodzi, które są za pierwszą holowaną jednostką. Jak mocnym obciążeniom poddawane są knagi i kluzy pokładowe w takim wypadku, chyba nie trzeba tłumaczyć. Niegdyś popularne było tworzenie klubowych, społecznych holi na Mazury. Jachty wpływały rzekami (Narwią i Pisą) na sznurku pod prąd obu rzek, by pożeglować po wielkich jeziorach. Dziś już mało kto z żeglarzy wie, jak się płynie na holu rzekami lub żegluje nimi w dół na żaglach. Cieszę się, że moje żeglarskie wychowanie przypadło na czasy, gdy taką podróż (w górę i w dół) odbywało się minimum raz w sezonie. Wystarczy spojrzeć na mapę, aby dostrzec, jakim pokręconym korytem płynie Pisa. Aby zrozumieć, jakie znaczenie dla powodzenia pokonania zakrętów tejże rzeki miało działanie „naciągaczy”, czyli pierwszego holowanego jachtu, wystarczy powiedzieć, że ostatni jacht nie zawsze widział holownik. Jachtów w takim zestawie mogło być na przykład 16.

Cały artykuł przeczytasz w Jachtingu Motorowym 2/2016. Dostęp online do numeru tutaj w cenie 14.40 PLN