Dodane dnia 30 Styczeń 2018 r.
lub stopień kompresji, to podstawowy parametr konstrukcyjny decydujący o sprawności teoretycznej tłokowego silnika spalinowego. Mówi on ile razy objętość przestrzeni roboczej cylindra maleje podczas sprężania w nim ładunku (powietrza lub mieszaniny paliwowo-powietrznej). Określany jest stosunkiem objętości całkowitej cylindra Vc do objętości komory sprężania Vk i oznaczany literą alfabetu greckiego ε (epsilon), jak na rysunku 1. Nazywany jest on geometrycznym, często znamionowym stopniem sprężania. W silniku z zapłonem iskrowym staje się parametrem czysto teoretycznym, osiągalnym tylko przy pełnym otwarciu przepustnicy. Przy częściowych otwarciach jest znacznie mniejszy co do wartości i wynosi około 4 do 5.
W silniku z zapłonem samoczynnym, w którym nie ma zmniejszania przekroju dolotu powietrza do cylindra, pozornie wartość geometrycznego stopnia sprężania nie powinna ulegać zmianom. A jednak w minimalnym zakresie może ulegać, co może mieć niekorzystny wpływ, szczególnie podczas rozruchu silnika. Sprężanie zaczyna się bowiem nie w DMP, równoznacznym z punktem 1, a dopiero gdy zamknie się zawór dolotowy, zresztą tak samo, jak w silniku z zapłonem iskrowym przy pełnym otwarciu przepustnicy. Przykładowo, dla geometrycznego stopnia sprężania εgeo. = 17, rzeczywisty stopień sprężania εrzecz. może wynosić około 15. Mimo to w teorii tłokowych silników spalinowych podawany stopień sprężania jest stopniem geometrycznym, oznaczanym symbolem ε.