Miejsce bliskie żeglarzom, bo poświęcone bogu wiatru, Eolowi. Mowa o Wyspach Liparyjskich, zwanych też Eolskimi. Wyspy leżą na Morzu Tyrreńskim, na północ od Sycylii. To grupa siedemnastu wysp pochodzenia wulkanicznego, z których największe to Lipari, Salina, Vulcano i Stromboli. Zamieszkuje je około 14 tysięcy osób. Odległość najbliższej wyspy (Vulcano) od brzegów Sycylii wynosi 25 km, najdalszej (Stromboli) - ponad 70 km.
Wyspy Liparyjskie zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i uważane są za turystyczny raj. Na największej, Lipari, znajdują się najpopularniejsze mariny. Nazwa wyspy pochodzi prawdopodobnie od pierwszego mitycznego króla, Lipara, znanego z tego, że gościł u siebie samego Eola. Brzeg wyspy obfituje w jaskinie, groty pumeksowe i małe, przybrzeżne skały. Największym miastem na wyspie jest Lipari, założone przez Greków w 580 r. pn. n. e. Najciekawszym tutejszym zabytkiem jest zamek, którego fragmenty pochodzą z XII w. (dziś mieści się tutaj Muzeum Archeologiczne wysp Eolskich, najlepsze muzeum Sycylii). Warto także w Lipari zajrzeć do kościoła Dusz Czyśćcowych (Anime del Putgatorio) i normańskiej katedry San Bartolomeo.
Ciekawostka na Wyspach Liparyjskich są znajdujące się tutaj wciąż czynne wulkany, na wyspach Stromboli i Vulcano. Stromboli zresztą to najbardziej intrygująca z wysp – znajdują się na niej dwie miejscowości, San Vincenzo i San Bartolo. A ok. 1,5 km od wyspy znajduje się unikatowy dowód na wulkaniczna aktywność – monolit Strombolicchio o wysokości 49 metrów.
Będąc na Stromboli warto zobaczyć wioskę gin ostra – to garstka domów otoczonych skałami, dostępnych tylko od strony wody.