Uruchomienie ciepłego silnika, czyli niedawno pracującego, nie przedstawia większych problemów. Znacznie trudniejszy jest rozruch zimnego silnika, a do tego w niskich temperaturach otoczenia. Dla ułatwienia rozruchu silników o zapłonie samoczynnym (silników Diesla) w niskich temperaturach wykorzystuje się między innymi rozruchowe świece żarowe. Świece żarowe podwyższające temperaturę powietrza w komorze spalania stosuje się w silnikach o mniejszych pojemnościach skokowych i to zarówno z wtryskiem pośrednim, jak i bezpośrednim. Do silników, które wymagają zawsze rozruchowych świec żarowych, należą prawie bez wyjątku silniki o zapłonie samoczynnym z komorami dzielonymi, ponieważ mają niekorzystny stosunek powierzchni komory spalania do jej objętości. Oznacza to, że są w niej większe straty ciepła podczas rozruchu. Silniki o wtrysku bezpośrednim dają się stosunkowo łatwo uruchomić bez świec, lecz ze względu na szybszy rozruch i zmniejszenie emisji szkodliwych składników spalin, również wyposaża się je w świece żarowe (rys. 1).
Liczba świec żarowych odpowiada liczbie cylindrów. Świece żarowe zasilane prądem z akumulatora sterowane są za pomocą układu elektronicznego. Układ ten (sterownik) wyznacza czas wstępnego podgrzewania silnika przed rozruchem w zależności od temperatury otoczenia i temperatury silnika. W obwodzie świec żarowych znajduje się lampka kontrolna, której zgaśniecie zezwala na uruchomienie silnika. Przekrój świecy żarowej pokazano na rysunku 2. To schemat standardowej świecy metalowej, mogą być też świece ceramiczne, samoregulujące się i inne.
W większych silnikach o zapłonie samoczynnym, o większych mocach, zamiast świec żarowych stosuje się nagrzewnice elektryczne zasilane z akumulatora, wkręcane w kolektor dolotowy lub podgrzewacze płomieniowe spalające olej napędowy.