Napędy barek turystycznych

‹ Poprzedni wpis

Skąd się wzięło powiedzenie: „zapalić silnik” czyli uruchomić silnik?

Następny wpis ›

Kupujemy łódź motorową - część 1.

Dodane dnia 20 Maj 2016 r.

Pod pojęciem barki turystycznej rozumie się jacht motorowy wypornościowy (nie posiadający możliwości pływania w ślizgu) przeznaczony do rejsów turystycznych po wodach śródlądowych. Barki turystyczne nazywane są hausbotami (z niemieckiego Hausboot), co można by przetłumaczyć np. jako domo-łódź. Prędkość barek jest niewielka i wynosi od kilku do kilkunastu kilometrów na godzinę. W Polsce turystyka na barkach jest stosunkowo młoda. Niezwykle interesująca jest żegluga żuławska. Na szlaku Pętli Żuław i Kanału Ostródzko-Elbląskiego spotyka się barki bardzo skromne jak i zapewniające wysoki komfort mieszkalny, zwykle o długościach plus, minus 10 m i masie nie przekraczającej 3000 kg.

Barki wyposażane są w napędy zaburtowe jak i wbudowane z silnikami Diesla, niektóre także w stery strumieniowe. Moce silników napędowych tych niewielkich, ale świetnie dopasowanych barek do żeglugi rzecznej i jeziorowej nie przekraczają na ogół 30 KM. Napędy zaburtowe pod wieloma względami są prostsze od napędów wbudowanych i mniej kłopotliwe do umieszczenia w barce. Napędy wbudowane, nazywane stacjonarnymi, są bardziej skomplikowane, wymagają zainstalowania w kadłubie wału śrubowego i wielu urządzeń. Napęd wbudowany z silnikiem Diesla wprawdzie mniej zużywa paliwa ale jego zabudowa we wnętrzu zabiera w części rufowej sporo miejsca i nie pozwala na swobodne zaprojektowanie kabiny rufowej. Ponadto ewentualne oczyszczenie śruby z nawiniętych wodorostów, żyłek wędkarskich itp. jest znacznie trudniejsze niż w przypadku napędów zaburtowych, w których po uniesieniu – obróceniu silnika łatwy jest dostęp do śruby. W napędzie zaburtowym mniejsze jest też niebezpieczeństwo uszkodzenia śruby w przypadku wejścia na mieliznę.